Stres to powszechne doświadczenie we współczesnym życiu. Większość z nas uważa, że jest on wynikiem codziennych fizycznych i emocjonalnych doznań. Ale tak jak zmienili się ludzie, zmieniły się też źródła stresu. Dziś możemy paść ofiarą innych – fizycznych, chemicznych, elektromagnetycznych, żywieniowych, urazowych, a nawet psychoruchowych stresów – a we wszystkich przypadkach organizm reaguje tak samo, gdyż nie odróżnia stresu emocjonalnego od środowiskowego. Wszystko, co może zaburzyć jego funkcje lub mu zaszkodzić, wywołuje proste odruchowe reakcje typu „walka lub ucieczka” i uwolnienie fali hormonów stresowych.

Odpowiednia ilość hormonów stresowych pomaga utrzymać zdro­wie. Jeśli jest ich jednak zbyt wiele lub zbyt mało, staną się one wtedy czymś w rodzaju trucizny o powolnym działaniu, powodując załama­nie się układu odpornościowego, co może wywołać zaskakującą listę dolegliwości o podłożu stresowym, takich jak:

• Alergie
• Anoreksja
• Reumatyzm
• Astma
• Miażdżyca
• Rak
• Zatwardzenie
• Depresja
• Cukrzyca
• Rozwolnienie
• Egzema
• Zmęczenie
• Ból głowy
• Nadciśnienie
• Niestrawność
• Infekcje
• Bezsenność
• Rozdrażnienie
• Zespół jelita drażliwego (IBS)
• Brak apetytu
• Napięcie mięśni
• Ból szyi i karku
• Niedobór składników odżywczych
• Choroba wrzodowa
• Stres przedmiesiączkowy
• Łuszczyca
• Problemy psychiczne
• Problemy seksualne
• Zmiany wagi ciała

Bez względu na jego przyczyny stres zamyka nas czasami w błęd­nym kole. Na przykład zdarza się, że stres fizyczny prowadzi do stresu emocjonalnego, i vice versa. Tak czy inaczej zestresowany organizm nie radzi sobie z truciznami, tak jak powinien, i dlatego jest bardziej przez nie wyniszczany, mniej skutecznie się broni i regeneruje.